Snowy
19-04-2001
Snowy
† 11-11- 2010
Lieve
Snowy
Geen
Dobermann zoals je ziet,
Maar
ontbreken mag ze zeker niet.
Vanaf
9 maanden was ik onder andere je baas,
Omdat
ik Ringo niet kon vergeten helaas.
Jij
kwam mijn leven verblijen,
En
ik voelde het verdriet van me af glijen.
Wat
hadden we toch veel met je te stellen,
Maar,
we konden je niet uit ons leven meer voorstellen.
Jij
bracht liefde en geluk in ons leven,
Waardoor
we jou ook veel koekjes konden geven.
Trainen
daarvoor was je niet in de wieg gelegd.
Want,
luisteren bij het trainen deed jij slecht.
Plezier
dat is waar je voor stond,
Dus
was je voor ons een echt bofkont.
Naar
mate werd je ouder,
Maar
je was een echte aanhouder.
Opgeven
deed je niet,
Met
het mogelijk pijn in het verschiet.
Lekker
rennen in Spaarnwoude ging niet meer,
Want,
dat deed alleen nog maar zeer.
En
toen kwam de suikerziekte ook nog een keer,
En
dat verpeste voor iedereen de sfeer.
Hoelang
je het al had is een mysterie,
Het
sloop je leven in als een bacterie.
Je
nieren vaalde en je ging neer,
Vechten
kon je lieve schat niet meer.
Het
leven was voor jou ten einde,
En
missen we het gene wat ons leve verfijnde.
Gelukkig
hebben we je niet zien lijden,
en
werd je na een rustig ziek bed van ons gescheide.
We
missen je nog elke dag,
En
hopen dat je nog is aan ons denken mag.
Ooit
zijn we weer met ze allen bij elkaar,
Dat,
in het geschiet, is voor mij een troost gebaar.
Ik
zou je nooit hebben willen missen,
Want,
dan hadden de mensen mij moeten missen.
Ik
hou van jou jij lieve schat,
Bedankt
dat ik je in mijn leven had.